Race naar renteverlagingen - Klaar... start!
Door Mario Eisenegger, ESG fondsbeheerder bij M&G
De eerste renteverlaging in 2024 zal het begin inluiden van een nieuwe fase in deze economische cyclus en kan de markten aanzienlijk beïnvloeden. Dus, welke centrale bank zal hoogstwaarschijnlijk het startschot voor de renteverlagingscyclus geven?
Fed: halverwege dit jaar
De meest recente kerninflatieprognose van de FOMC voor de persoonlijke consumptie-uitgaven (PCE) voorziet een aanzienlijke desinflatie in het komende jaar, met een verwachte daling van de PCE-kerninflatie naar 2,4% tegen het einde van het jaar. Het nieuwe jaar begon echter met hoger dan verwachte inflatiecijfers, wat twijfels oproept over het toekomstige verloop van de Amerikaanse inflatie. Een deel van deze stijging kan worden toegeschreven aan seizoensinvloeden. Maar Powell houdt de Consumer Price Index (CPI) voor de kerndiensten, exclusief huisvesting, nauwlettend in de gaten. En die steeg in januari tot 0,85%, wat wijst op een hernieuwde versnelling in alle sectoren. Hierdoor is de 3-maands en 6-maands trend van Powells favoriete CPI-maatstaf naar 5,55% gestegen.
Dankzij een groei van het Amerikaanse reële bbp van meer dan 3%, een economie met volledige werkgelegenheid en een aanzienlijke versoepeling van de financiële voorwaarden in het laatste kwartaal, heeft de Fed genoeg economische indicatoren om de huidige rentetarieven te handhaven totdat de kerngegevens van de PCE het desinflatiepad bevestigen. Sommige van de robuuste economische gegevens zijn echter vertragingsindicatoren en er zijn risico's verbonden aan het wachtspelletje, zoals recente gebeurtenissen in de banksector, verliezen in commercieel vastgoed en toenemende betalingsachterstanden bij consumenten hebben aangetoond.
Hoewel de kans op een renteverlaging in maart kleiner geworden is, denk ik dat er sterke argumenten zijn dat de Fed halverwege dit jaar begint met het geleidelijk afbouwen van de monetaire terughoudendheid.
ECB: sterke kanshebber in de race voor de eerste renteverlaging
De Europese Centrale Bank is een interessante. ECB-president Lagarde blijft bij haar standpunt dat het voorbarig is om over renteverlagingen te praten, maar marktwatchers zijn het daar steeds minder mee eens en verwachten in de nabije toekomst een koerswijziging bij de ECB. Deze koerswijziging wordt vooral gedreven door trends in de economische cijfers. De recente inflatiecijfers bleven iets achter bij de prognoses en bevestigen een onderliggende desinflatietrend die, als deze aanhoudt, waarschijnlijk niet zal voldoen aan de ECB-prognose van 2,7% CPI eind 2024. Bovendien laat de onderstaande grafiek zien dat het verschil in kerninflatie tussen de 20 lidstaten sinds september 2022 gehalveerd is.
De ECB is zeker blij met de wijdverspreide daling van de inflatiecijfers in de hele eurozone. Hoewel de oplopende geopolitieke spanningen in het Midden-Oosten een potentiële bedreiging vormen voor de positieve inflatievooruitzichten, blijft dit momenteel een staartrisico. De aanhoudende zwakte van de economische activiteit tot in 2024 is echter een groter punt van zorg, omdat dit het neerwaartse risico voor de inflatievooruitzichten verder kan vergroten. Duitsland, de economische motor van de eurozone, blijft teleurstellen. De Duitse regering heeft onlangs haar prognose voor de reële bbp-groei in 2024 naar beneden bijgesteld van 1,3% naar 0,2%.
Als we deze factoren samen bekijken, zie ik de ECB als een sterke kanshebber in de race voor de eerste renteverlaging. Ik denk dat de ECB's haar havikachtige retoriek snel zal moeten aanpassen om beter aan te sluiten bij de economische realiteit.
Bank of England: hoogste stagflatierisico
Recente rapporten onthulden dat de Britse economie in de tweede helft van vorig jaar in een technische recessie terechtkwam. Daarnaast is het algemeen bekend dat het VK maar weinig budgettaire ruimte heeft om de economische groei weer aan te zwengelen. Beleidsmakers in het VK herinneren zich nog levendig de gebeurtenissen van september 2022, toen de regering Truss extra ongefinancierde belastingverlagingen voorstelde bovenop de al hoge schuldniveaus, wat sterke weerstand opriep van de obligatiemarkten en het Britse pond. Aangezien de inflatie hoog blijft en de groei matig, staat de BoE nu voor een dilemma. In tegenstelling tot de andere landen in de renterace is het VK de enige economie waarvan de kerninflatie nog niet significant onder het beleidsniveau is gedaald. De looninflatie, een cruciale indicator, is niet zo snel gedaald als Bailey en zijn team hadden gehoopt. Met een stijging van 6,2% op jaarbasis overtroffen de recente gegevens over de 3-maandelijkse trend van het reguliere gemiddelde weekloon de economische prognoses.
Vergeleken met de andere "racers" geef ik het Verenigd Koninkrijk het hoogste stagflatierisico. Om de weg vrij te maken voor de eerste renteverlaging moet de inflatie verder afnemen, waardoor het onwaarschijnlijk is dat het VK de verlagingsrace wint. De BoE zal misschien niet de eerste zijn die verlaagt, maar zou in een later stadium agressievere renteverlagingen kunnen doorvoeren om het economisch herstel te ondersteunen, vooral gezien de beperkte beschikbare begrotingsruimte.
Swiss National Bank: maart ?
Dan nu onze laatste kanshebber in de renterace, de Zwitserse Nationale Bank. Eerlijk gezegd lijkt het erop dat de SNB een voorsprong had in deze race. De Zwitserse kerninflatie kwam deze cyclus nooit boven de 2,2% uit, terwijl de andere racers worstelden met kerncijfers boven de 5%. Deels kan dit toegeschreven worden aan de sterker wordende Zwitserse frank, die in onzekere tijden opnieuw fungeerde als veilige havenvaluta en zo de geïmporteerde inflatiedruk verzachtte. Bovendien werd de Zwitserse algemene inflatie minder aangetast dankzij een gunstige energiemix, waarbij lokale waterkracht een belangrijke rol speelt in de energievoorziening van het bergland. Ondanks de voorspellingen van economen dat de kerninflatie in januari zou stijgen, daalde de feitelijke kerninflatie van 1,5% naar 1,2% op jaarbasis, nu ruim onder de doelstelling van 2% van de SNB.
In een recent interview met de Zwitserse krant NZZ erkende SNB-president Jordan dat de Zwitserse frank eind 2023 in reële termen begon op te waarderen. Hij benadrukte de impact van deze opwaardering, die de inflatievooruitzichten verlaagde en sommige Zwitserse bedrijven voor uitdagingen stelde. Het meest directe instrument om de sterke CHF aan te pakken zijn renteverlagingen. Daarom zie ik de SNB als de koploper van onze vier racers die waarschijnlijk de eerste renteverlaging zal doorvoeren, mogelijk al in maart van dit jaar.
