Commentaar op de FED-vergadering
Door Eva Sun-Wai, fondsbeheerder in het Public Fixed Income team van M&G:
De Fed verhoogde de rente met 25bps tot 5%. Geen grote verrassing, aangezien de markten het grootste deel van februari rekening hielden met een havikistische Fed vanwege sterke cijfers en een aanhoudende inflatie (vooral in de dienstensector), en vervolgens de afgelopen weken rekening hielden met een pauze of verlagingen vanwege een potentiële liquiditeitscrisis in de banken en een aanscherping van de kredietvoorwaarden. De Fed heeft dus op een diplomatische manier met 25 bps een middenweg gevonden. Als ze naar 0 was gegaan, zou dat de markten een enorm signaal gegeven hebben dat de financiële stabiliteit meer betekent dan het inflatieverpletterende verhaal dat ze al een jaar lang verkondigen, en dat er bij de banksector meer aan de hand is. Op deze manier geeft de Fed te kennen dat de montaire verkrapping doorwerkt in de economie, maar dat we nog niet genoeg hebben gedaan om de inflatie weer op het gewenste niveau te brengen. Ook niet verrassend is dat de ECB vorige week de rente met +50 bps heeft verhoogd - de Fed staat (zogezegd) verder in de verhogingscyclus en heeft ook een extra week gehad om alle volatiliteit te verwerken die de kredietmarkten de afgelopen dagen trof.
Er was ook een duidelijke verschuiving merkbaar van 'geen of een zachte landing' naar 'een harde landing', wat de Fed als een ondersteuning van haar mandaat kan beschouwen. Zelfs vóór de bankproblemen was ik er vast van overtuigd dat de VS een recessie nodig had om de inflatie terug te brengen tot 2%, gezien de kracht van de arbeidsmarkt en de plakkerigheid van de inflatie. Of de Fed die recessie rechtstreeks veroorzaakt of niet, is een andere vraag - het monetaire beleid werkt met enige vertraging door (zeker in de huizenmarkt met zijn 30-jarige vastrentende structuur versus andere economieën met veel kortere looptijden). Maar de strengere kredietvoorwaarden van de banken doen waarschijnlijk een deel van het werk voor de Fed.
